Bespiegeling van onze korfbal outsider …

– Bespiegelingen over het post corona tijdperk –

Wellicht is dit een goede tijd voor bestuurders, sponsors, trainers en spelers om in het sportloze tijdperk de crisis aan te grijpen om na te denken of clubs nog op de goede weg zijn? En de vragen stellen als: Juiste aanpak? Neuzen in dezelfde richting? Realistische doelen? Ambities? Middelen? Oftewel:  Denk na over: Hoe verder na het post corona tijdperk?

Vorige week zag ik een filmpje bij Studio Sport over Britt Eerland, de tafeltennisster uit Schiedam. Normaal gesproken gaat zo’n item verloren in de marge. Maar omdat elk sportdetail opvalt werd er aandacht aan besteed. Britt ‘r club (Bad Driburg) heeft financiële problemen en kan haar contract niet verlengen. Britt moet zich  nog kwalificeren voor de OS in Japan. Die zijn uitgesteld. Hoe moet een werkeloze tafeltennisprof verder met haar sport na corona? Britt had twijfels over al dan niet doorgaan. Vooral, omdat in het proftafeltennis het  financieel geen vetpot is. Gelukkig heeft NOC*NSF haar een tijdelijke A status verstrekt. En die status heeft ze dik verdiend. Ik coachte Britt als kadet (12-15 jaar) bij het EJK in 2005 en 2006. Ze was niet bovengemiddeld (technisch gezien) getalenteerd. Maar had een ijzeren wil en dito trainingsijver. Trainde gemiddeld 30 uur per week. Had een privé trainer, die gefinancierd werd door Papa. Na de Europese jeugdtitel in 2010 ging de doorbraak bij de senioren met ups en downs. Onlangs stond ze in de finale van de Europese Top 16 en won zilver. Op de wereldranglijst staat ze momenteel 30e. Bijzonder knap voor een speelster uit een klein tafeltennisland. In een wereldvermaarde sport.

De laatste weken worden Zeeuwse clubs geconfronteerd met goed en slecht nieuws. De inmiddels afgelopen competities zijn als vervallen beschouwd, of kampioenenworden toegewezen, degradaties ongedaan. In elk geval verschillen de maatregelen per tak van sport. Ik beschouw hierbij alleen de  mij bekende en geliefde teamsporten. Tafeltennis, voetbal en korfbal. Bij individuele sporters heb ik veel respect voor onze topsporters in de provincie. Milan Vader, Antwan Tolhoek, Hans Peter Minderhoud, Anne Terpstra, Jesper Jobse en Corné de Koning (Para) zijn voorbeeldprofs en kandidaten  om deel te nemen aan de OS. In de Zeeuwse teamsport hebben we geen topsport. Ik noem het ‘sport op niveau’.

Mijn eigen club ’t Zand (tafeltennis) heeft eind jaren negentig een prachtige periode beleefd  met een landstitel in 2000 als hoogtepunt. Daarna volgde een noodzakelijke fusie (TTCM), wat getuigde van voortschrijdend inzicht en prima beleid. TTCM kiest nu voor breedtesport. Op zich prima, al vind ik het lastig voor getalenteerde spelers met ambitie en hogerop willen. In de naaste omgeving zijn geen aansprekende clubs om zich verder te kunnen ontwikkelen. Blijft over Papendal, waar met name de topdames en jeugd trainen. Maar door NOC*NSF is de stekker uit het heren toptafeltennis getrokken, o.a. vanwege internationale resultaten.

De top in het amateurvoetbal bestaat  komend seizoen uit Hoek, Goes en Kloetinge. Vlissingen is recent afgevallen. Hoek geeft ‘de trainer als passant’ een aparte invulling. Wellicht interessant uit te zoeken (voor ‘chef statistiek’ van de PZC?) wat de gemiddelde houdbaarheidstermijn van trainers is bij Hoek. Waar is de eigen jeugd?  Samenwerking met JVOZ(Jeugd Voetbal Opleiding Zeeland)? Goes denkt niet aan de lange termijn. Wat als de sponsoren stoppen? Continuïteit niet gewaarborgd. Geen gerichte jeugdopleiding. Shoppen bij JVOZ? Het meest respect heb ik voor Kloetinge, dat eigen opgeleide spelers aanvult met regionale toppers. Kloetinge is het enige Zeeuwse team, dat bij de KNVB is ingeschreven voor een onder 23 team. Ze staan 74e in de top 200 van beste amateurclubs. Is een ranglijst op basis van competitieniveau van de jeugd en 1e team. Met alleen de jeugdteams staan ze op plek 61!.  Onlangs hebben ze plannen voor de toekomst gepresenteerd. Bekende personen als Diederik Hiensch en Kees Zwamborn hebben daar zeker een rol in gespeeld, vermoed ik. In elk geval lijkt de toekomst gewaarborgd te zijn.   

Vroeger waren Middelburg en Vlissingen de topteams op het hoogste amateurniveau. Middelburg is weer van voren of aan begonnen op 4e klasniveau in het zaterdagvoetbal na jaren van ups en downs op zondag. Vlissingen kwam enkele weken geleden in het nieuws. Ze doeken hun duurbetaalde zondagtak op met dank aan de gulle sponsors in de afgelopen jaren. Met spelers, die het veldvoetbal combineren met zaalvoetbal. Op het veld was er nauwelijks publieke belangstelling. Vlissingen besteedt weinig aandacht tot geen aandacht aan jeugd. Laatste seizoen konden zij vanwege blessures en schorsingen net  een volledig 1e team op de been brengen. De ooit ambitieuze club heeft door een besluit van bestuurder Jan de Visser het verstand laten prevaleren boven de emotie. De Visser is de eerste in Vlissingen, die tijdens deze coronacrisis heeft nagedacht. Een lichtpunt in het conservatieve voetbalwereldje. Wie volgt?

Ik ben regelmatig toeschouwer bij (zaal) korfbal in mijn buurt (de Sprong). Veldkorfbal staat duidelijk op het tweede plan. Ik beperk me dan ook tot het aantrekkelijkere zaalkorfbal. TOP is de hoogst spelende ploeg in de provincie. Op 2e niveau (hoofdklasse). Daarna komen najaar 2020 respectievelijk Swift, Fortis en Ondo op 3e niveau (overgangsklasse) uit. Vorige eeuw heb ik in de Voorborch genoten van Swift met ex international Hans Leeuwenhoek als coach. Eenmalig in de eredivisie met veel publiek uit de gehele omgeving.  k zou het fantastisch vinden als een Zeeuws team, bestaande uit verzamelde talenten van bovengenoemde clubs in de Korfbal League zouden kunnen uitkomen. 

Ik merk hierbij op, dat Ondo er bewust voor kiest om met eigen opgeleide spelers zo ver mogelijk te komen en accepteren, dat de Overgangsklasse met deze lichting het maximaal haalbare is. In elk geval een duidelijke keuze. Ik respecteer dit standpunt. Maar ik heb ook het vermoeden, dat de andere genoemde clubs hier verdeelder in zijn. De thuiswedstrijden van het Zeeuwse topteam  kunnen bij toerbeurt in Arnemuiden, Souburg en  Middelburg plaatshebben Als het talent te veel verspreid blijft over de genoemde clubs blijft men hangen op hoofdklasse of overgangsklasse niveau. Of de talenten zoeken het hogerop bij andere teams in de Korfballeague. Dan blijft het in Zeeland pappen en nathouden. Om bundeling van talenten te realiseren is een omslag in denken noodzakelijk en zal er dienen te worden samengewerkt. Ik vermoed, dat vooral clubbestuurders niet te overtuigen zijn. 

De les van de fusie van TTCM (Middelburg-Zuid en ’t Zand) in 2003 was dat goede samenwerking de eerste vereiste is. In de voorbereidingscommissie destijds zat slechts 1 bestuurslid. Bestuursleden hebben vaak moeite om over hun bezwaren heen te stappen. Waardoor ze clubbelang laten prevaleren boven het algemeen belang. Ik denk, dat er in het Zeeuwse korfbalwereldje personen zijn te vinden, die de herbeleving van de korfballeague zouden willen realiseren en bereid zijn een samenwerkingsverband te onderzoeken. Ik wil hier best in adviseren.